Zorina

Zorina staat op een punt in haar leven waarin ze zoekende is. Welke baan past écht bij haar? Is het de zorg, die altijd al trekt? Het leertraject van ZorgStart biedt uitkomst. “Ik hoop dat het me helpt om scherp te krijgen wat ik precies wil én wat bij me past.”

Een krantenartikel over ZorgStart trok Zorina’s aandacht. “Ik dacht: hé, dat is een opstap om de zorg in te komen. Ik heb me aangemeld omdat ik van jongs af aan verzorgend ben. Op mijn vijfde ben ik uit Bangladesh geadopteerd door Nederlandse ouders. Destijds kwam de Kinderbescherming mij in het gezin observeren. Daar is een dossier van gemaakt dat ik als volwassene in handen kreeg. Eén zinnetje sprong daaruit, ik werd namelijk omschreven als ‘uitzonderlijk zorgzaam’. Dat vond ik heel bijzonder en ook een bevestiging van hoe ik ben.”

Zorgen doet Zorina ook in haar eigen praktijk – die ze vorig jaar is gestart – en waar ze geadopteerde volwassenen coacht. “Na mijn adoptie heb ik nazorg gemist. Met mijn coaching wil ik andere geadopteerde volwassenen dat wél bieden. Het liefst wil ik mijn praktijk combineren met werken in de zorg. Want het is leuk om zzp’er te zijn, maar ik vind het ook fijn om in een team te werken. Om met collega’s te overleggen en van elkaar te leren.”

Zorina is in het ZorgStart-traject gekoppeld aan coach Els, met wie ze al enkele gesprekken heeft gevoerd. “Ik vind het prettig om een coach naast me te hebben. Door de gesprekken vorm ik me steeds meer een beeld van de richting die ik op wil gaan. Tegelijkertijd werk ik aan de leermodules. Ik hou van leren, maar het is wel anders na mijn veertigste dan toen ik twintig was. Mijn hersenen moesten even wakker worden geschud. Het mooie aan leren op deze leeftijd is wel dat je het kan combineren met levenservaring. Zo heb ik de module over dementie doorlopen. Die was heel herkenbaar omdat ik ook een tijd heb gezorgd voor mijn adoptiemoeder, die dementie had.”

Het ZorgStart-proces spreekt Zorina erg aan. “Vooral omdat je niet meteen na het eerste coachgesprek een richting op wordt gestuurd. Je hebt vrijheid en krijgt ruimte om na te denken over de stappen die je in de zorg wilt zetten. Dat betekent trouwens niet dat het vrijblijvend is. Zo zie ik het zelf ook niet. Ik steek er energie in. Uiteindelijk wil ik duidelijk krijgen welke doelgroep in de zorg bij me past. Ik vermoed dat het de GGZ is, daar heb ik altijd al interesse in gehad.”